بعد از وقفه ای نه چندان کوتاه برگشتم. این چند وقته حسابی سرم شلوغ بود. به قول ادبا صفحه ای تازه در دفتر زندگی ما رقم خورده که حالا حالا ها باید روش کار کنیم. بنا به مسائلی، اخیرا بین دوستان اینجایی و اونجایی صحبت هایی در مورد سیستم پزشکی نیوزیلند و معایب اون انجام شد که من هم خالیس از لطف ندیدم بدون حس احساسات و حس وطن دوستی و دور از غربزدگی مطلبی رو منصفانه بنویسم. 

قبل از اینکه بخوام من هم نظرم رو بدم باید اشاره بشه که باید نقد رو منصفانه انجام بدیم. اول از همه باید در نظر گرفت که نیوزیلند کجای دنیا قرار گرفته تا دید که آیا دکترهای حاذق تمایلی به کار در یکی از نقاط دور جهان دارند یا نه. مشابه این موضوع شانس پیدا کردن  و موندن پزشک درجه اول در استان سیستان و بلوچستان یا استانهای محرم ایران هست. هیچ فرد درجه یکی در جاهای در افتاده نمی مونه مگر اینکه دلیل خاص و فردی برای این کار داشته باشه یا مجبور باشه. دومین موضوع میزان جمعیت نیوزیلند هست و میزان بیمار و پزشک. با توجه به اینکه حمعیت کل نیوزیلند حدودا چهار و  نیم میلیون هست و مهمتر از اون سطح بالای بهداشت اینجا، شما بیمارستانها و کلینیک ها رو همانند هتل های خوب خواهید دید بسیار تمیز و خلوت. سومین موضوع تفاوت در سیستم های آموزشی ایتن سیستم و سیستم ایران هست که خودش از تفاوت در تفکر میاد. پس مقایسه کردن این دو صرفا با اشاره به چند موضوع منصفانه نیست برای همین در سطح دنیا برای مقایسه همچین مواردی یا موارد مشابه مثل مقایسه دانشگاهها معیارهایی در نظر گرفته میشه که در سطح جهانی تعریف شده و اکثریت قبولش دارن.  اگر این معیارها رو در نظر بگیریم قطعا نیوزیلند بازدهی سیستم پزشکیش بالاتر از ایران هست حتی اگر ما پزشک های حاذق تری توی ایران داشته باشیم( که به نظر من هم داریم). اما دلیل اصلی این موضوع هم میزان بالای بیمار هست و تجربه ای که پزشکاه از این طریق کسب میکنند. کما اینکه شما ممکنه میزان بیماری که توی یک روز در یک بیمارستان توی ایران میبینید توی یک ماه هم اینجا نبینید. !!!!  نمونه بارز هم اینه که نسبت بیمار به پرستار در ایران شش به یک هست یعنی برای هر هر مریض یک پرستار اما در نیوزیلند این نسبت دو به یک هست برای هر دو مریض یک پرستار. این یعنی رسیدگی بهتر در بیمارستانها که مسلما کسانی که اینجا کارشون به بمیارستان کشیده شده حداقل این رو منصفانه تایید خواهند کرد. 

موضوع دیگه تفاوت در نگرش هست. اینجا به سختی به شما مسکن یا آنتی بیوتیک داده میشه حتی استاموینوفن کدیین ساده که به نظر من منطقی هم هست چرا که بعد مدتی سریع بدن مقاوم میشه به این داروها پس بهتره که تا حد امکان مصرف نشن تا سیستم ایمینی بدن فعال بشه.  چیزی که ما در درسهای باکتری شناسی و ویروس شناسی خوندیم اون رو خوندیم که این ارگانیسم ها  هم سریع به داروها مقاوم میشن پس بهتر که داروها در مورادی داده بشه که بدن واقعا نتونسته از پس بیماری در بیاد ( و خوب البته پدر بیمار هم هنوز در نیومده باشه). در مورد زایمان هم همینطور اینجا سعی میکنن تا جایی که ممکن هست شخص به صورت طبیعی زایمان کنه مگر مورد اورژانسی بشه.  ممکنه من بنا به برداشت و تجربه خودم نظر متفاوتی با رویه پزشکی داشته باشم اما نمیشه سیستم پزشکی یه جا را به این راحتی زیر سوال برد و بهش جامعیت بخشید  یا حداقل من نمیتونم این کار رو بکنم و افراد مرتبط باید نظر بدن. اگه اینطور باشه باید میزان مرگ و میر هم اینجا زیاد باشه اگر هم مساله مر گ و میر نیست که به قول نیجه "هر چی که منو نکشه منو قویتر میکنه" .

با همه این اوصاف اکثر دوستان ایرانی اینجا خاطره و تجربه خوfی از پزشکای اینجا ندارن که دلیلش هم به نظرم انتظاراتی هست که از این سیستم داریم بنا به ذهنیتی که از ایران داریم. اما من بالشخصه از سیتم ایران اصلا خاطره خوشی ندارم حداقل از رفتار بیشتر پزشکان، چیزی که عقیده بر اینه که رابطه بیمار و پزشک خیلی توی روند درمان تاثیر زیادی داره. این موضوع رو شما پررنگ میبینید نمونه اش هم هنگام مراجعه برای یک سرماخوردگی ساده پرشک حداقل بیست دقیقه وقت صرف میکنه (حداقل برای من اینطور بود). و نکته دیگر به شما همه اطلاعاتی رو که دارن میدن تا شما هم دقیق در مورد مشکلت بدونی.

در کل به نظرم مبنای مقایسه نباید موردی باشه و اگر بخواهیم معیارهای جهانی رو در نظر بگیریم که همه اتفاق نظر دارند نیوزیلند در رتبه 42 و ایران در رتبه 93 که البته همه موارد مهم مثل زیرساختها ، پزشکان و.... در این معیار لحاظ شده.